Hoteldouche
In sommige hotels vraag je je af hoeveel tijd er werkelijk is gaan zitten in het ontwerpen — en aanleggen — van de badkamer. Gisteren was ik zo’n hotel.
1.
De douche was nogal smal. Dus als ik me draaide, stootte ik tegen een glazen wand waarvan onduidelijk was of die daar wel tegen kan, of ik schraapte m’n elleboog aan een niet heel strak getegelde wand. En het is niet dat er geen ruimte was geweest voor een breder douchegedeelte.
2.
De waterdruk was laag. Op zichzelf geen probleem, want dan ga je gewoon dichterbij staan. Maar lees dan vooral verder.
3.
De kraan stak uit, want het was zo’n kraan die je uittrekt om water te geven. Maar in combinatie met 2. betekende dat dat er een stuk chroom in m’n kont aan het prikken was. Dat hoeft van mij niet.
4.
De temperatuur van het water luisterde nogal nauw. In de ene positie was het water nog te fris; een millimeter verder naar links leidde tot een eerstegraads brandwond. Blijf er dan vanaf als-ie goed staat, hoor ik je zeggen. Ja, maar 3.
5.
De doucheslang hing in de weg. Je kon de douchekop weliswaar 360 graden draaien zodat de slang anders ging, maar dan ging de straal naar de muur of de wand. Zie 1. waarom dat niet ideaal was.
Dus ik stond te douchen terwijl de slang een beetje tegen me aan danste alsof ik in da club stond, de kraan in m’n kont prikte — daar heb ik geen ervaring mee, maar dat zou ook zomaar kunnen in da club —, ik geen kant op kon en elk moment kon verbranden. Heerlijk ontspannen.
Maar om met een positieve noot te eindigen: de afvoer deed het prima.
